Helping verb หรือ Auxiliary
verb กริยาช่วย หรือกริยานุเคราะห์
คือกริยาที่วางอยู่หน้ากริยาหลัก (Main verb) ในประโยค ทำหน้าที่ช่วยกริยาอื่นให้มีความหมายตาม Tenses
กาลเวลา (Present, Past, Future) Voice วาจก (Active
/Passive voice) และ Mood มาลา (Affirmative/Question/Negative
sentence) เพื่อให้ประโยคมีความหมายสมบูรณ์ขึ้น
Helping/Auxiliary verbs กริยาช่วยในภาษาอังกฤษ
แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มใหญ่ๆ คือ
1. Modal auxiliary verbs คือ กริยาช่วยที่มาช่วยขยายความหมายของกริยาแท้ เช่น will,
shall, should, can, may, must กริยาช่วยกลุ่มนี้จะช่วยบอกความเป็นไปได้
ความจำเป็น และเปลี่ยนแปลงความหมายของกริยาแท้ไปในเชิงนั้นๆ เช่น
- Jim can play the guitar. (จิมสามารถเล่นกีตาร์ได้)
- She must go to Japan next month. (เธอต้องไปญี่ปุ่นเดือนหน้า)
Modal auxiliaries กริยาช่วยในกลุ่มนี้
ไม่สามารถอยู่ตามลำพังได้ จะต้องคู่กับกริยาแท้ (Finite verb) และกริยาแท้ตัวนั้นจะต้องอยู่ในรูป infinitive (Verb1 ที่ไม่ผันตามประธาน Subject หรือกาล Tense) เสมอ
2. Primary auxiliary verbs คือ
กริยาช่วยที่ทำหน้าที่ช่วยกริยาแท้ให้เป็นไปตามโครงสร้างทางไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ
แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ดังนี้
- Verb to be (is, am, are, was, were, been)
- Verb to do (do, does, did, done)
- Verb to have (has, have, had)
Primary auxiliary verbs กริยาช่วยในกลุ่มนี้
ไม่มีความหมายในตัวเอง และไม่สามารถอยู่ตามลำพังได้ จะต้องใช้คู่กับกริยาหลัก (Main verb)เท่านั้น
